DE WRÃLD

Op syn grize hier hie er in petsje
fol mei tearen wie syn hûd
de âlde man mei it stokje
en syn eigen fertroude lûd

En sa hie er syn twifels
oer dizze faaks ûnbegryplike wrâld
koe him dan sa machteleas fiele
want hy wie ommers al sa âld

Alle ûnrjocht koe er mar min ferkropje
yn syn lange libben wie der nea frede brocht
och sa graach woe er it noch belibje
dêr hat er sa faak oan tocht

ik seach de triennen yn syn eagen
ik soe sa graach wolle as it koe
mar de wurden kamen net út myn mûle
ik koe net sizze hoe graach ik it woe

Letter rûn er wer oer it paadsje
hiel stadich, want it wie him gau tefolle
in grutte wolk reek kaam út syn piip
en hy skodde mei syn holle.

Geartsje S. Maart 1997

Heb je op- of aanmerkingen over dit archief-item? Maak dan gebruik van de onderstaande envelop!

*Vermeld altijd de titel van het archief-item in het onderwerp of het bericht.